***فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ***
لحظه به لحظه،
معجزه ها در حال بارش اند.
چه کسی کاسه ی امیدش را زیر آسمان ، محکم گرفته است؟
**این هم آدرس برای آشنایی و تبادل پیام**
z.norouzi.esfahani@gmail.com
ادامه...
سوژه ای برای داستان نویسی!
توی گوگل فال روزانه منتشر میشه.من هیچ عقیده ای به این یادداشتا ندارم. ولی جدیدا جالب شده برام.احساس میکنم که نویسنده ی این یادداشتای فال روزانه، هر روز میاد و روزانه های خصوصی منو میخونه و حتی از مسخره ترینش هم نمیگذره و مطابقش پیشگویی میکنه.
بیکاره،نه؟!
بچه ها!چطوره برم چشم و گوش و دهنشو گِل بگیرم!!
.ــــ.ـــ.ــــ...
من این «منِ» شکننده را نمی خواهم.شاید نیاز به تلاش بیشتری داشتم تا این «من» احساساتیِ رنجورِ دلتنگ که توی پیله اش خزیده و نای شکافتن ندارد را با ترانه ای با هدیه ایی با جمله ایی الهام بخش، انگیزه می بخشیدم و جرئت پرواز را در دلش می انداختم.یا مثلا یک روز ناغافل «من» دیگری می آمد و چشمهایم را، همین طور که این «منِ» رنجورِ دلتنگ‌م نشسته و برای خودش گلستان میخواند؛با دستهایش از پشت سر میگرفت و میگفت:«اگه گفتی من کی هستم؟» و من اول ناخن ها و انگشتهایش را لمس میکردم، بعد بوی عطر تن اش میپیچید توی هستی ام و بعدش فقط صدای او بود همه جا و بعد ترش،که همدیگر را در آغوش میگرفتیم و میبوسیدیم دیگر نه او «من» بود و نه من «من» بودم.میشدیم «ما» ی جادویی خوشحال و خُر...:)))))
.ــــ.ــــ.ـــــ..
به نظرتون داستانم اینطوری شروع بشه خوبه؟!!وبا همین فرمون جلو بره؟!
ناتانائیل!
کسی در گوشه ایی نوشته بود:
«هرگز همنشینی را خوشکنارتر از خلوت نیافته ام.»
هر روز این یادداشت را با خودم مرور میکنم و میگویم:
«منم همین طور، منم همین طور، منم همین طور...»