***فَأَیْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ***
لحظه به لحظه،
معجزه ها در حال بارش اند.
چه کسی کاسه ی امیدش را زیر آسمان ، محکم گرفته است؟
**این هم آدرس برای آشنایی و تبادل پیام**
z.norouzi.esfahani@gmail.com
ادامه...
سپیده دم
به هزار زبان
ولوله بود.
بیداری
از افق به افق می گذشت
و هم چنان که
آوازِِ دور دستِ گردونه یِ آفتاب
نزدیک می شد
ولوله یِ پراکنده
شکل می گرفت
تا یک پارچه
به سرودی روشن بدل شود.
پیشْْ بازیان
تسبیح گوی
به مطلعِ آفتاب می رفتند
و من
خاموش و بی خویش
با خلوتِ ایوانِ چوبین
بیگانه می شدم.
*عالیجناب شاملو
+امروز دست سعادت پای سفره ی شاملو نشاندم و این کلمه ها و عبارت های قشنگش.
قشنگ تر از آن هم لحظه هایست که شعر را می خوانم و حکایت «یاد دارم که شبی در کاروانی همه شب رفته بودم و سحر در کنار بیشه‌ای خفته...» ی گلستان با ولوله های تسبیح گویی شاملو پیوند می خورند در ذهنم.
شعرا، بندگان صالحی هستند در کالبد های متفاوت.
سعدی می گوید:
«گفتم این شرط آدمیت نیست
مرغ تسبیح گوی و من خاموش!»
و شاملو بیگانگی خود را با خلوت خاموشش نمایان می کند.اثر اعجاز آمیز طبیعت بر کسانی که همراهی اش می کنند.
«بیداری» به شرط«پیش بازی».
شیرین
شیرین عروس همون عروسک شیرینیه که موقع بافتنش کلی خوشحالی بی نهایت رو برام به ارمغان آورد و لحظه به لحظه با کامل شدن جزییاتش شادمانی روتوی خاطرم ثبت کرد.
