آنان زیر تازیانه های پیامبر دروغینی اسیر شده بودند که جز کشتار و فساد معجزه ای نداشت. آنان مومنانی بودند که اسلحه ای جز دعا و توسل به آفریدگار نداشتند.آفریدگار کجا بود؟ آفریدگار کجاست؟ همو که می گوید:«من بینا و شنوا و جبران کننده و آگاه هستم»؟؟ 

باغ بزرگ و پر گلی بود که به فرودگاه ختم می شد.(ن، ک) می خواست برود خارج. خواهرها و مادرش را می دیدم که او را همراهی می کنند. خیلی ها بودند که می خواستند بروند، اما توان مالی نداشتند. آنها رفتند و بعد سربازها همه را به رگبار بستند. داخل آن باغ زیبای بی نظیر فقط و فقط ترس بود که حاکم بود. 

بیدار که شدم به یاد آن روزی افتادم که روبروی سینما قدس پسر بچه و پدر موتور سوارش تصادف کردند و سر پسر بچه ضربه دید. همان روز گذرم به دانشگاه هنر افتاد. اوایل پاییز زیبا. حوض جلوی دانشگاه پر از آب بود و درخت ها هنوز برگ سبزی داشتند که شرایط مطلوبی را فراهم کرده بود برای جفت گیری زاغچه ها. 

دانشگاه تعطیل بود و چند دانشجو بیرون دانشگاه،پشت در ورودی، روی چمن ها گرد هم نشسته بودند و سیگار می کشیدند. من دلم آتش گرفته بود. نشستم پشت دیوار های سلف و گریه کردم به خاطر گنجینه های معطل مانده این دیار... 

من راهی جز ادامه دادن و توسل به تو ندارم. از شر ترس هایم به تو پناه می آورم و  تو را وکیل همه چیز می دانم. فقط کافیست اراده کنی تا ورق به نفع خوبی، شایستگی و امید برگردد. ما خوشه چینان امیدواریم: 

«بسم الله الرحمن الرحیم» 

«یا حیُّ، یا قیّوم» 

وفادارانه به تمرین زبان می پردازم چون سابقه امتحان های زبانم را (که در دبیرستان با مرور و پیش خوانی موفقیت آمیز به نتیجه می رساندم) به خاطر می آورم. 

یه دوش آب ولرم گرفتم. 

یا حی و یا قیوم